Γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου (Δημοσιογράφος, Ραδ. παραγωγός, Voice over artist).
Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο Facebook.
Συναίσθημα επώδυνα όμορφο και όχι τόσο συχνό…
Υπάρχουν τα βιβλία που τα διαβάζεις μέχρι την τελευταία σελίδα και παίρνουν τη θέση τους στη βιβλιοθήκη σου.
Υπάρχουν και τα βιβλία που τα διαβάζεις μέχρι την τελευταία σελίδα, δε θέλεις να φτάσεις στην οριστική τελεία τους και δεν τα ξεχνάς. Μιλάς για αυτά. Μοιράζεσαι το συναίσθημα. Φαντάζεσαι τους ήρωες τους κάπου κρυμμένους στη γειτονιά σου.
Τη διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες βιβλίων όλοι την έχουμε νιώσει. Το συναίσθημα στην δεύτερη περίπτωση είναι επώδυνα όμορφο και όχι τόσο συχνό!
Η πιο πρόσφατη φορά που το ένιωσα ήταν όταν έφτασα στην τελευταία πρόταση της 466ης σελίδας «Πέρα εκεί έξω, πέρα από τα βάθη, εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες». Με την Πιτσιρίκα του Βάλτου πέρασα αρκετά βράδια να την ζωγραφίζω στο μυαλό μου, να με θλίβει η μοναξιά της, να με εκπλήσσει το έντονο αίσθημα επιβίωσης που συνδυάζεται με την οξύτητα του νου της, να μου γεννάει την επιθυμία να έρθω σε επαφή κι εγώ με γλάρους – να τους ταϊσω!-, να κλαίω με τις οδυνηρές στιγμές της και να χαίρομαι με την εξέλιξή της σαν να είναι ένας δικός μου άνθρωπος. Ένα κορίτσι άγρια όμορφο που θέλω να το αγκαλιάσω, να το χτενίσω, να το προστατεύσω και με έναν περίεργο τρόπο να μάθω από αυτήν όλα όσα η «βολεμένη» ζωή δε μας ωθεί να ανακαλύψουμε. Αυτό που δεν είχα αντιληφθεί ήταν ότι η Κάια – με την πένα της Αμερικανίδας ζωολόγου-συγγραφέως Delia Owens – είχε γίνει «κομμάτι» μου γι αυτό και αγωνιούσα για τα μυστικά της, αν και κάποια από αυτά περίτεχνα μου τα είχε κρύψει για να ξεσκεπαστούν στο τέλος.
Για το βιβλίο “Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δώμα σε μια εξαιρετική μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου έχουν γραφτεί διθυραμβικές κριτικές. Εγώ από την πλευρά μου πίστεψα πολύ στον χρωματισμό της φωνής μου κι έτσι ξεκίνησα την ενθουσιώδη παρουσίαση μου τηλεφωνικά στις κολλητές μου φίλες, από κοντά στον σύντροφό μου και μπροστά στον καθρέφτη μου σε ένα φανταστικό κοινό που θα ήθελα να διαβάσει αυτό το βιβλίο!
Να, τώρα το μοιράζομαι και με εσένα!
Γιατί είναι συναίσθημα επώδυνα όμορφο και όχι τόσο συχνό…να σε γεμίσει ένα βιβλίο με τρόπο τέτοιο ώστε να το έχεις ακόμη στο κομοδίνο σου κι ας έχεις προχωρήσει στην ανάγνωση των επόμενων!