Γράφει η Κωνσταντίνα Αλεξανδράτου (ηθοποιός).
Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο Facebook.
“ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ”
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω αστροναύτης. Δεν ήξερα ακριβώς τι κάνουν οι αστροναύτες αλλά πίστευα ότι πηγαίνουν να δουν τα αστέρια από κοντά. Γι’ αυτό ήθελα να γίνω αστροναύτης, για να δω κι εγώ τα αστέρια από κοντά.
Εν καιρώ, ο επαγγελματικός μου προσανατολισμός προφανώς και άλλαξε! Αλλά ο στόχος παρέμεινε ο ίδιος, ίσως όμως πια με την μεταφορική του έννοια!
Μου πήρε αρκετά χρόνια μέχρι να βρω τον τρόπο που θα με έκανε να δω τα ‘αστέρια’ απο κοντά, αφού στο σχολείο κανείς δε σου δείχνει τον δρόμο..
– Σε αυτό το σημείο θέλω να εξηγήσω τι εννοώ με τη λέξη αστέρια. Για μένα ‘αστέρια’ είναι εκεί που ήθελα, απο μικρή, να φτάσω. Εκεί που πίστευα ότι βρίσκεται η ευτυχία μέσα απο ένα επάγγελμα, αλλά και η ευτυχία και η γαλήνη γενικότερα. Για μένα τα ‘αστέρια’ είναι εκεί που ηρεμεί η ψυχή. –
Τελικά βρήκα τον τρόπο.
Η υποκριτική μπήκε στη ζωή μου τόσο ξαφνικά, όσο η ταχύτητα που πέφτει ένα αστεράκι, που μέχρι να σου πει ο διπλανός σου ‘Το ’δες, έπεσε ένα αστέρι’, εσύ δεν έχεις προλάβει καν να γυρίσεις το κεφάλι.. Τότε ήδη ήξερα. Ήξερα οτι αυτό ήταν, αυτό ήθελα και για αυτό θα πάλευα και παλεύω ακόμα.
Άλλωστε λένε πως, ‘’Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς και να το πετύχεις’’.. Όταν το είχα ήδη αποφασίσει, οι γονείς, το αδερφάκι μου (η Αννούλα), οι φίλοι μου, όλοι ήταν δίπλα μου, με στήριξαν και το κάνουν ακόμα – την επιλογή μου, γιατί ήξεραν οτι είναι επιλογή με αγάπη και τίποτε άλλο. Ο ευρύτερος περίγυρος έλεγε πως είναι ένα επάγγελμα αβέβαιο, δύσκολο, κλπ κλπ. Δε τα σκέφτηκα ποτέ αυτά και όπως φαίνεται καλά έκανα. Άκουγα το ‘θέλω μου’ και τους δικούς μου! Και κάπως έτσι μπήκα στη σχολή και πέρασα τα πιο δύσκολα και τα πιο δημιουργικά μου χρόνια! Και πια κάθε φορά που είναι να βγω στη σκηνή, πάντα σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους και τους ευχαριστώ και πάντα θα έχω το ίδιο ‘άγχος’ όταν έρχονται κάπου να με δουν!! Το δίδαγμα είναι πως ό,τι γίνεται με αγάπη, πραγματικό ενδιαφέρον, και πείσμα… γίνεται.
Από τη δραματική σχολή έως σήμερα μπορώ με σιγουριά να πω πως το ταξίδι της υποκριτικής τέχνης, η πορεία ενός ρόλου, οι διαφορετικές πτυχές του ίδιου μας του εαυτού μέσα απο έναν ρόλο, στα δικά μου μάτια, πια, δε μπορεί να συγκριθεί με το ταξίδι ενός αστροναύτη!
Ακόμα όμως, όπως και όταν ήμουν παιδί, κοιτάζω τα αστέρια με δέος και θαυμασμό. Και κάθε καλοκαίρι στο νησάκι μου, ψάχνω εκείνο το βράδυ στο ημερολόγιο, την ‘βροχή των αστεριών’ και περιμένω να πάρω λίγο από το φως τους για να συνεχίσω!!!
Ίσως είναι ρομαντικό όλο αυτό αλλά η αλήθεια του ρομαντισμού δε φαίνεται στα ωραία λόγια και τις γλυκανάλατες πράξεις. Οι ‘ρομαντικοί’ είναι αυτοί που όταν τους παίρνεις αυτό που αγαπούν είναι σα να τους παίρνεις τη ζωή.
Επιλογή μας είναι τι θέλουμε να είμαστε. Ο Αστροναύτης ή το Αστέρι;