>> γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου
« – Γιατί όλοι λένε ότι μοιάζετε με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ενώ εγώ όση ώρα σας βλέπω είστε ίδιος ο Λίαμ Νίσον;
– Γιατί με βλέπετε από το λάθος προφίλ!»
Ο Άκης Σακελλαρίου στο Art Podcast #68 – μεγάλη η χαρά μου!
Και γιατί χρόνια τον παρ-ακολουθώ στο θέατρο, αλλά και γιατί μέσα από την επαφή μας επιβεβαιώνω αυτό που οι φίλοι του κατά καιρούς μου λένε: είναι σοβαρός, δείχνει σοβαρός, αλλά έχει χιούμορ και περνάς μαζί του πάντα καλά!
Πώς να ήταν και αλλιώς, αφού είναι ένας Θεσσαλονικιός που αγαπάει τον τόπο του και προσφέρει τα μέγιστα στα «Δημήτρια», μιλάει τρυφερά για το συνάφι του, απολαμβάνει αυτό που κάνει, αγαπάει τη μουσική και τα εικαστικά και πιστεύει ακράδαντα πως «αν θέλεις να γίνεις, γίνεσαι».
Μιλάει για την ουσία της υποκριτικής, θυμάται τα χρόνια των σπουδών στη σχολή της Ρούλας Πατεράκη, το σημαντικό πέρασμα από την Αμερική, τα πρώτα χρόνια στην τηλεόραση – με ειδική αναφορά στον Νίκο Κουτελιδάκη, στον Πάνο Κοκκινόπουλο, αλλά και στη στιγμή που μια αγαπημένη μας παρέα ηθοποιών έφερε στην ιδιωτική τηλεόραση το «Είμαστε στον αέρα» και φώτισε την ανδρική φιλία.
Του λέω πως πιστεύω ότι στο Θέατρο έχει κάνει τα πάντα! Απαριθμούμε παραστάσεις, αναφερόμαστε σε μιούζικαλ, τον ταξιδεύω στο Αμόρε του τότε, με φέρνει κοντά στις «Βάκχες» και του Τερζόπουλου και της Κοντούρη, κάπως…περίεργα συναντιόμαστε στην παράσταση «Ξυπόλυτοι στο Πάρκο» και φτάνουμε στις «Μάγισσες του Σάλεμ» που αφήνει πίσω του αυτές τις μέρες και στη μαγική στιγμή που θα υποδυθεί τον αγαπημένο μας αντισυμβατικό καθηγητή Τζον Κήτινγκ στον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών» του Τομ Σούλμαν, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη.
Με τον κινηματογράφο υπάρχει αγάπη μεγάλη, πολλές ιστορίες για να διηγηθεί, μια χολιγουντιανή παραγωγή που περιμένουμε και φυσικά το φιλμ που περπάτησε στο κόκκινο χαλί των Καννών «Dodo».
Γνωρίστε καλύτερα και απολαύστε τον Άκη Σακελλαρίου στο Art Podcast #68.