>> γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου
Η έντονη προσωπικότητά της, το ταμπεραμέντο της, η ευγένεια της ψυχής της, η αύρα της γέμισαν το στούντιο από την πρώτη στιγμή…
Η Άννα Βαγενά κάθεται δίπλα μου και θυμάμαι τα λόγια θαυμασμού των γονιών μου για το πρόσωπό της όταν εγώ ήμουν παιδί. Η συγκεκριμένη ηθοποιός πάλεψε για την Τέχνη και τις συνθήκες στις οποίες η υποκριτική μπορούσε να ανθίσει στην επαρχία, με όλη της τη δύναμη!
Στο Art Podcast #86 ξεκινάει με χαμόγελο να μου μιλάει για το ένστικτό της που την οδήγησε στη σκηνή, για τη γνωριμία με τον Παντελή Βούλγαρη και τη βράβευση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για την παρέα του Φλόκα, τα νεανικά χρόνια στα Εξάρχεια, την αγάπη της για το θέατρο.
Και τα μάτια της λάμπουν όταν αναφέρεται στο Θεσσαλικό Θέατρο και αργότερα στο δικό της «Μεταξουργείο» – τα ίδια μάτια γεμίζουν δάκρυα όταν φτάνουμε στον Λουκιανό που γνώρισε, ερωτεύτηκε, αγάπησε, τίμησε και έχει ακόμη συνοδοιπόρο στη ζωή της…η περιγραφή για την προετοιμασία του Πάρτυ στη Βουλιαγμένη, το νέο cd «Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ», οι πλάκες μεταξύ τους, τα κορίτσια τους και τα εγγόνια τους!
Η Άννα Βαγενά με δυναμισμό και όραμα συνδυάζει την Τέχνη με την Πολιτική, το Μεταξουργείο με τη Λάρισα, τους ρόλους πάνω στο σανίδι με αυτόν της γιαγιάς και συνεχίζει μέχρι να καταφέρει να γράψει την αυτοβιογραφία της, στην οποία θα βάλει ως τίτλο «Θα πεθάνω και θα βουλώνουν τα σιφόνια!»
Άκου την Τέχνη σε ένα απολαυστικό επεισόδιο…