>> γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου
Υπάρχει ελπίδα…ναι, όσο ακούγεται η φωνή της και με πάθος παλεύει για αξίες και ιδανικά με έναν τρόπο που άλλους θα τους ξεβόλευε, η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση μάς «παίρνει» μαζί της στην αέναη προσπάθεια για έναν κόσμο καλύτερο για όλα τα πλάσματα.
Καλεσμένη μου στο Art Podcast #144 γεμίζει το studio με καλοσύνη και ευγένεια, με αληθινές ιστορίες που θέλουν τόλμη για να βγάλει κανείς στην επιφάνεια – ακόμη περισσότερο όταν φέρει αυτός ονόματα «βαριά», σαν κι αυτά που συχνά συνοδεύονται από όλους μας με διάφορες ταμπέλες.
Αφορμή για τη συνάντησή μας το βιβλίο της «Είμαι η Εριέττα» που μόλις το διαβάσεις θέλεις να της μιλήσεις στον ενικό και να μοιραστείς μαζί της εμπειρίες. Και το «μοίρασμα» είναι ο σκοπός της, που μετά φέρνει και την ταύτιση!
«Τι πιο ωραίο να παίρνεις ζωή μέσα από τη χαρά και την ευκολία που μπορείς να προσφέρεις στον άλλον» μου λέει και ταυτόχρονα γυρνάμε τα χρόνια πίσω και πάμε στα παιδικά χρόνια ενός εσωστρεφούς παιδιού που πάλευε -μάταια- να κρύψει τη διαφορετικότητά του και να περάσει απαρατήρητο, που αγαπούσε υπερβολικά τα ζώα, απολάμβανε κάθε τι «κανονικό» που έκανε παρέα με τον πατέρα Νίκο Κούρκουλο, έζησε την απώλεια, άκουσε πολλά γύρω από το όνομά της λόγω της οικονομικής της κατάστασης και δέθηκε με τη μητέρα της Μαριάννα Λάτση τόσο άρρηκτα, με τόσο θαυμασμό προς αυτήν…
Η Εριέττα Κούρκουλου μιλάει για την αγάπη – προς τον άνθρωπο, προς το ζώο, προς τους φίλους… αναφέρεται στον βιγκανισμό, στο Save a Greek Stray, στις κρίσεις πανικού, στο επιχειρείν, στις δράσεις της που την φέρνουν κοντά με ανθρώπους που την συγκλονίζουν και εκτενώς στον δικό της αγώνα ώσπου να γίνει μητέρα – μια πορεία που εν μέρει «χρωστάει» και στις γυναίκες εκεί έξω με τις οποίες μοιράστηκε, πολύ πριν το βιβλίο, τους φόβους και τις αγωνίες της…
Ναι, όσα τής χαρίστηκαν είναι τύχη, αλλά όσα η ίδια δημιούργησε είναι απόφαση της και απόλυτη επιλογή.
Εριέττα, ευχαριστώ…
Επεισόδιο για να μοιραστείς…Art Podcast #144, με την υποστήριξη των εκδόσεων Ψυχογιός – η ζωή σε βιβλία.