>> γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου
Όταν συναντάς για συνέντευξη έναν άνθρωπο που γνωρίζεις καλά περίπου είκοσι χρόνια – είναι δοκιμασμένος φίλος δηλαδή – δεν έχεις και πολλά νέα στοιχεία να του εκμαιεύσεις.
Ή και όχι…
Σίγουρα όχι, αν μιλάμε για τον Κώστα Σπυρόπουλο.
Ποδαρικό στο Art Podcast και ταυτόχρονα μια ανταλλαγή απόψεων για την σημερινή κατάσταση στο θέατρο, την πανδημία και τις συνέπειές της. Ωστόσο, ένας καλλιτέχνης που από τα δέκα του χρόνια πατάει το σανίδι, κοιτάζει ψηλά στον δικό του γαλάζιο ουρανό και ονειρεύεται να μη σταματήσει να ονειρεύεται ποτέ, πείτε μου τι τελικά να φοβηθεί…
Ο Κώστας Σπυρόπουλος μίλησε για το τυχαίο-τυχερό ξεκίνημά του στην Αθήνα του τότε, αναφέρθηκε στα χρόνια του Εθνικού Θεάτρου και στην αγαπημένη του δασκάλα Μαίρη Αρώνη, ξεδίπλωσε στιγμές στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αλλά φανέρωσε και τις εικόνες από την γνωριμία του με την Μελίνα Μερκούρη, την Κάκια Αναλυτή, τη Μαρινέλλα – με την τελευταία έχουν και ένα ντουέτο μαζί («Κουβέντες» γι αυτούς, «Paroles paroles» για την Dalida και τον Alain Delon).
Οι αλλαγές στην εμφάνισή του, οι ρόλοι του και η μεγάλη επιτυχία του Toc Toc που ζει εδώ και εννέα θεατρικές σεζόν και που αρχίζει τώρα την πορεία του και προς το ελληνικό σινεμά.
Ιδιαίτερα προσεκτικός σε θέματα υγείας, απόλυτα ευτυχής και πλήρης στην προσωπική του ζωή, χειμαρρώδης στον λόγο, ο Κώστας Σπυρόπουλος επιλέγει μουσική και με αυτήν ντύνει τη δική του πορεία.
Άκου τον Κώστα Σπυρόπουλο στο Art Podcast #1 ή στις αγαπημένες σου εφαρμογές και ακολούθησε (follow) το Art Podcast και στο Spotify.
