>> γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου
Τους ξεχωρίζω, τους ακολουθώ, τραγουδάω τις επιτυχίες τους, χορεύω στις συναυλίες τους και αποδέχομαι κάθε δική τους «βόμβα» χαράς!
Με αφορμή τη μεγάλη τους συναυλία για τα 20 τους χρόνια, κάθεται ο frontman των Locomondo δίπλα μου και χαίρομαι τόσο πολύ που μοιράζομαι (ξανά) απόψεις, στιγμές και όνειρα μαζί του.
Αναρωτιέμαι αν για να στήσεις μία μπάντα και να τη διατηρήσεις δύο δεκαετίες χρειάζεται συνταγή μελετημένη…η απάντησή του σε σχετική μου ερώτηση μού επιβεβαιώνει αυτό που ξέρω για τον Μάρκο Κούμαρη: έχει παιδεία και είναι καλλιτέχνης που δεν ενδιαφέρεται για το lifestyle, αλλά για την ουσία της Τέχνης του.
Το «μουσικόραμα» εκείνης της εποχής, η ομάδα ποδοσφαίρου στους Αμπελόκηπους, η συναυλία του Springsteen στη Φρανκφούρτη στα δώδεκα του, οι σπουδές Βιολογίας στη Γερμανία και μετά…η ορχήστρα του Ναυτικού, η ιστορία πίσω από το «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα», η συμβολή του Άκη Γκολφίδη στην πορεία τους, οι εγγραφές στο Sierra του τότε και η εμπειρία του studio στην Jamaica!
Τον ρωτάω για τον Manu Chao και τον Tonino Carotone, για τη συνεργασία με Έλληνες καλλιτέχνες και τη δική τους «Φραγκοσυριανή», για το πώς δημιουργεί και τι ερεθίσματα έχει πια ως πατέρας, για τη στάση του group απέναντι στα Media και για τόσα άλλα…
Ο Μάρκος Κούμαρης (ο κύριος Locomondo!) έχει πολύ ενδιαφέρον και σε λίγες μέρες – στις 21 Ιουνίου, παγκόσμια ημέρα μουσικής – θα βρεθεί στο δικό τους μεγάλο πάρτυ στην Τεχνόπολη!
Άκου την Τέχνη με την υποστήριξη της Johnnies’ Beer από την Μακεδονική Μικροζυθοποιία – αληθινή μπύρα για να την απολαύσεις υπεύθυνα!