>> γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου
Ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του. Κοινός τόπος!
Το όνομά του δεν το ξεχνάς – αν και ο Κώστας Κουτσομύτης δεν είχε πιστέψει ότι θα κάνει καριέρα με αυτό…
Στο Art Podcast #44 συναντώ τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και ακούω τη γοητευτική του φωνή, μελετάω τον συγκροτημένο λόγο του και ταυτόχρονα χαίρομαι που διαπιστώνω πως με κάποιον τρόπο καταφέρνει να διατηρεί ζωντανή μια «φανταστική» παιδικότητα! Μου μιλάει για τη διαδρομή του από τη Νίκαια στην Πλατεία Κολιάτσου, μετά στη Ραφήνα, στην Αγγλία και πίσω στην Αθήνα, με τα ερεθίσματα από τις δύο γιαγιάδες του να τον φέρνουν από παιδί κοντά στο θέατρο, να τον συνδέουν με αυτό… οι δάσκαλοι του που έχει «πολύ ψηλά», τα μεγάλα ονόματα της υποκριτικής που έγιναν φίλοι στην πορεία, οι τηλεοπτικές σειρές και ο κινηματογράφος. Κάθε συνεργασία και άλλες εικόνες… κάθε επιτυχία και μια διαφορετική ιστορία!
«Πρέπει να μεγαλώσω για να το παίξω» είχε πει όταν πήρε στα χέρια του το θεατρικό έργο «Αινιγματικές Παραλλαγές» – απόλυτο sold out από την πρώτη μέρα! – πιστεύοντάς το τόσο πολύ καθώς είναι «πυρηνικό στο συναίσθημα», που με τον πάνω από δέκα χρόνια φίλο και συνεργάτη του Σωτήρη Τσαφούλια σκηνοθετούν από κοινού, έχοντας και την μεγάλη χαρά να συνεργάζονται με τον σπουδαίο Γιάννη Μπέζο.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης με εντυπωσιάζει ακόμη περισσότερο όταν μου λέει πως μεγαλώνοντας και κοιτώντας πίσω δε θα ήθελε ποτέ κάποιος να είχε σταματήσει εκείνο το πεντάχρονο ενθουσιώδες παιδί που ανέβηκε κάποτε στη σκηνή του σχολείου να παίξει στην Ντενεκεδούπολη με μεγάλη αυτοπεποίθηση!
Άκου την Τέχνη στο Art Podcast #44 – powered by Malva Vrilissia – coffee, nuts and natural way!