Γράφει η Αργυρώ Καπαρού (ερμηνεύτρια – μουσικοδιδάσκαλος).
Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο Facebook.
Τέχνη και ανθρωπότητα
Πάντα το πίστευα και εξακολουθώ…
πως η ανθρωπότητα είναι όμορφη, πως έχει πολλές δυνατότητες να δημιουργήσει, να συνεργαστεί, να οικοδομήσει, να βιώσει την αγάπη και την αλληλεγγύη, να συνθέσει την οποιαδήποτε μορφή τέχνης και τη μουσική φυσικά κι από αυτά τα ίδια τα έργα της να εμπνέεται κάθε φορά και για κάτι ακόμα πιο όμορφο.
Για να το πω απλά, οι άνθρωποι ως ελεύθεροι και με εμπιστοσύνη στην αγάπη και τη συντροφικότητα, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πολλά περισσότερα από ό,τι οι κοινωνίες, τα κράτη και οι κυβερνήσεις, γιατί έχουν αυτό το χάρισμα της άλλης αίσθησης, της ενσυναίσθησης.
Η μουσική είναι μια γλώσσα επικοινωνίας και έκφρασης διεθνής, ο κάθε άνθρωπος δια της ακοής και της δόνησης αισθάνεται τους ήχους και επίσης μπορεί ο ίδιος, με τη φωνή του να τραγουδήσει μια μελωδία, να σφυρίξει, να παίξει με τα χέρια του ρυθμικά, να χορέψει.
Η φωνή είναι το παραπάνω δώρο του Θεού στον άνθρωπο…τραγουδώντας μια μελωδία μπορεί να κάνει παρέα στον εαυτό του και στους άλλους και είναι δωρεάν.
Άλλωστε, το τραγούδι δεν είναι προνόμιο μόνο των καλλίφωνων και των ερμηνευτών, αλλά του κάθε ανθρώπου.
Ένα παλαιό τραγούδι λέει «καλύτερα παράφωνος παρά βουβός και άφωνος».
Φανταστείτε λοιπόν την ανθρωπότητα, να μοιράζεται την τέχνη της μουσικής με όλα τα πλάσματα του πλανήτη μας και εκείνα να ακούν και να μοιράζονται τους δικούς τους ήχους…
Ακόμα και χωρίς απολύτως καμία άλλη γλώσσα, με τη μουσική και τη νοηματική, θα μπορούσαμε σίγουρα, να κατανοήσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο.
Κάθε μέρα της ζωή μας μπορούμε να επιμένουμε, κόντρα στις δυσκολίες της ζωής, να την ομορφαίνουμε, με την αγάπη για τη μουσική, που προάγει την ευγένεια, την άμιλλα, την ενσυναίσθηση και την καλοσύνη στον άνθρωπο.
Μην χάνετε το κέφι σας για τη ζωή, τίποτα να μην επιτρέψετε να σας πάρει αυτό το δώρο, της μουσικής παρέας.
Η ζωή είναι γλυκιά, σαν τη μουσική και την αγάπη κι εμείς κάθε μέρα σαν τις μέλισσες, μαζεύουμε το νέκταρ που χρειάζεται, για να ξημερώσει η επόμενη μέρα.