Art Living: Νικολέττα Φιλιππάκη

Art Living: Νικολέττα Φιλιππάκη

Art Living: Νικολέττα Φιλιππάκη 1280 720 Art Podcast
Γράφει η Νικολέττα Φιλιππάκη (τραγουδίστρια).

Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο Facebook.


«Η Τέχνη είναι η τροφή των αισθήσεων και το εισιτήριο για τον Παράδεισο»

 

Είναι χειμώνας, έξω ντύνεται η φύση με λευκά πέπλα χιονιού, η μυρωδιά του πρωινού ζεστού καφέ έχει πλημμυρίσει το σπίτι, η γλυκιά μελαγχολία από το cello ακούγεται στο Spotify από τους The Piano Guys στο τραγούδι «Someone loves you», η γεύση της ζεστής μηλόπιτας που μόλις είχε βγει από το φούρνο και ένα μήνυμα στο κινητό με την πιο τρυφερή καλημέρα είναι όλα αυτά που μαζί εναρμονίζονται και μπορούν στο μαζί και στο χωριστά να δημιουργήσουν τέχνη. Οτιδήποτε μπορεί να εξιτάρει όλες τις αισθήσεις μου και τα συναισθήματα μου δημιουργεί τέχνη.

Η τέχνη είναι κάτι άπιαστο, μαγικό. Τα πιο δυνατά μου συναισθήματα παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από τα τραγούδια που ερμηνεύω. Όσα δεν μπορώ να πω με λέξεις και με πράξεις βρίσκουν καταφύγιο σε στίχους με μελωδία. Τραγουδάω τις πιο όμορφες στιγμές μου αλλά και τις πιο πονεμένες. Ακόμη και αυτές που έχουν πολλά τραύματα, από τα τραγούδια επουλώνω τις πληγές μου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδάω. Από τον απόλυτο έρωτα έως το πιο βαρύ πένθος που έχω βιώσει, πάντα βρίσκω τραγούδι να κουμπώνω. Και τους ανθρώπους που έχω χάσει τους κρατάω στην ψυχή μου και τους ζωντανεύω μέσα από την τέχνη μου, τα τραγούδια μου…

Ερωτεύομαι τα τραγούδια που ερμηνεύω, γίνονται κομμάτια του εαυτού μου. Όπως  είχε πει ο Ισπανός συγγραφέας Αλέξανδρος Δουμάς ο υιός:

η τέχνη θέλει είτε τη μοναξιά, είτε την ανάγκη, είτε το πάθος.

Το πάθος του έρωτα είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσής μου που συνάμα δημιουργεί χιλιάδες χρώματα μέσα μου, στην όψη μου, στο λόγο μου και δημιουργεί τέχνη μέσα μου και γύρω μου.

Η αγάπη μου για τέχνη είναι ο μεγαλύτερος μου έρωτας. Η τέχνη με κάνει ένα με τον κόσμο. Συνδεόμαστε μεταξύ μας και επικοινωνούμε χωρίς να γνωριζόμαστε μέσα από τα τραγούδια, ο ερμηνευτής με τους ακροατές του. Η τέχνη μού άνοιξε δρόμους να μιλήσω με το κοινό, να σπάσω το φράγμα των φόβων μου. Με ελευθέρωσε από ό,τι με κρατούσε ενεργειακά αιχμάλωτη στις περιοριστικές σκέψεις μου. Με έκανε δυνατή, μέσα από τα συντρίμμια μου να πατήσω στα πόδια μου και να ξαναγεννηθώ. Να ανθίζω σε περιόδους ευτυχίας. Μου γνώρισε φίλους καλούς, συνεργασίες που είχα ονειρευτεί, ατελείωτη αγάπη, συνοδοιπόρους στο συναίσθημα.

Από την Lara Fabian έως την Βίκυ Μοσχολιού ταξιδεύω με βάρκα τα τραγούδια τους και κουπί τις μοναδικές φωνές τους. Απο το «Je Sui malade» έως τη «Μαρκίζα» ταξιδεύω σε διαφορετικά είδη μουσικής μέσα από την τέχνη. Η οποία με κάνει να εναλλάσσομαι και να πειραματίζομαι ανάλογα τη διάθεσή μου.

Η τέχνη είναι τα πάντα και παντού. Χωρίς αυτήν ο κόσμος θα ήταν άδειος και βουβός σαν ηλιοβασίλεμα χωρίς χρώματα, σαν θάλασσα χωρίς την αλμυρά από το αγιάζι. Σαν γέννηση μωρού χωρίς κλάμα. Σαν φιλί χωρίς συναίσθημα και σαν νύχτα χωρίς το ξημέρωμα.

Η τέχνη είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας και προσωπικής αυτοβελτίωσης για μένα. Μέσα από την τέχνη συναντώ το εσωτερικό παιδί που είναι μέσα μου όπου στην ενήλικη ζωή επέλεξε το παιχνίδι του – το μεράκι του να γίνει ο κυρίως του αυτοσκοπός.

Back to top