1989 σαν σήμερα…
Αφήνει την τελευταία του πνοή, ο διάσημος, εκκεντρικός Ισπανός ζωγράφος, Σαλβαδόρ Νταλί (Salvador Dali). Ο Σαλβαδόρ Φελίπε Χαθίντο Νταλί ι Ντομένεκ, γεννημένος στην πόλη Φιγκέρες (Figueres), φοίτησε στην Ακαδημία των Τεχνών στη Μαδρίτη και αποτέλεσε την πιο κομβική προσωπικότητα του σουρεαλισμού.
Η φήμη του τεράστια, τα έργα του ταυτίζονται με την λεπτομερειακή απεικόνιση, την πλούσια δεξιοτεχνία, την ευστροφία και φυσικά την φροϋδική αντίληψη παρουσιάζοντας έναν ονειρικό, μη πραγματικό και σχεδόν αλληγορικό κόσμο, με στοιχεία της πατρίδας του. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του καλλιτεχνικού του στυλ είναι το έργο, “Η εμμονή της μνήμης”(1931). Διάσημοι πίνακες του ή “ζωγραφισμένες ονειροφωτογραφίες”, όπως τους χαρακτήριζε, είναι “Η Εμμονή της Μνήμης”, “Γκαλαρίνα”, “Το Όνειρο”, “Έξι εμφανίσεις του Λένιν πάνω σ ένα πιάνο”, “Προμήνυμα εμφυλίου πολέμου” και “Αόρατος Αφγανός με την εμφάνιση στην πλαζ του προσώπου του Γκαρθία Λόρκα υπό μορφή φρουτιέρας με τρία σύκα”.
Με τον Ισπανό σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ (Luis Bunuel), ένωσαν τον σουρεαλιστικό τρόπο σκέψης τους στις ταινίες, “Ο Ανδαλουσιανός Σκύλος”(1929) και “Η χρυσή εποχή”(1930).
Η εκρηκτική του προσωπικότητα, η υπερβολική του αλαζονεία, τα σεξουαλικά σκάνδαλα και η αστάθεια στην πολιτική του τοποθέτηση, συνέθεσαν ένα τοπίο αμφισβήτησης γύρω από το όνομά του από τους σουρεαλιστές το 1934. Κάποια χρόνια αργότερα δημοσιεύτηκε και η διάσημη αυτοβιογραφία του “Η Κρυφή Ζωή του Σαλβαδόρ Νταλί”.
Το 1982, ο Βασιλιάς της Ισπανίας Χουάν Κάρλος του απονέμει τον τίτλο του Μαρκησίου και την ίδια χρονιά πεθαίνει η μούσα της ζωής του, η Έλενα Ντιακόνοβα (Elena Diakonova). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1989, έσβησε για πάντα το αστέρι του Σαλβαδόρ Νταλί – ο τάφος του βρίσκεται στο Μουσείο του, στο Φιγκέρες.