Γράφει ο Ανδρέας Βελέντζας (ηθοποιός).
Συνδεθείτε μαζί του στο Instagram και στο Facebook.
Έλα να γνωριστούμε…
Κεφάλαιο πρώτο
Το παιδί κάτι έχει…
Γεννήθηκα το 1987 και από τη στιγμή που έμαθα να μιλάω άρχισα να αποστηθίζω διαλόγους από κινούμενα σχέδια, βιβλία και διαφημίσεις. Αποτέλεσμα να κάνω τα κεφάλια των δικών μου καζάνι.
Το τερμάτισα όταν έπαιζα όλη την χριστουγεννιάτικη γιορτή του παιδικού σταθμού, καθημερινά, στο σπίτι. Τότε κατάλαβαν πως χάθηκε κάθε ελπίδα να δουν το παιδί τους γιατρό, δικηγόρο ή αστροναύτη.
Κεφάλαιο δεύτερο
Πού είναι ο Ανδρέας;
Σχολικά χρόνια και από την πρώτη δημοτικού ως την τρίτη λυκείου οι καθηγητές μου με έχαναν κάθε που πλησίαζαν σχολικές γιορτές. Χορωδία, ποιήματα, σκετσάκια, παρουσίαση, ό,τι και αν μου έδιναν ήταν χαρά για μένα.
Αστεία στιγμή, όταν ακυρώθηκε μια πρόβα, βρισκόμουν στην τάξη. Πίσω θρανίο. Λέει η καθηγήτρια φυσικής το όνομα μου και ενώ έχω σηκώσει χέρι για να δηλώσω παρουσία, μαθαίνω απ’ την απουσιολόγο ότι λείπω στην πρόβα…
Κεφάλαιο τρίτο
Φοιτητής, εργαζόμενος, ηθοποιός και άυπνος.
Εδώ φτάσαμε στο ζουμί. Ενώ σπούδαζα στο ΤΕΙ Αθήνας, ενώ δούλευα απ’ τις 11 το βράδυ ως τις 7 το πρωί και ενώ ο ύπνος ήταν μία πολυτέλεια, τα επόμενα 10 χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στην ερασιτεχνική ομάδα θεάτρου του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πρώτη παράσταση Λυσιστράτη. Δημοτικό θέατρο Καλλιθέας. Στην αριστερή κουίντα. Τρίτο κουδούνι. Η καρδιά μου σταματάει. Ο χρόνος δεν έχει πια υπόσταση. Τα φώτα στη σκηνή ανάβουν. Μπαίνω πρώτος στη σκηνή και τότε καταλαβαίνω. Τότε συνειδητοποίησα μέσα μου πως δεν υπήρξα πιο σίγουρος για το που θέλω να αφιερωθώ.
Αφιερώθηκα λοιπόν. Παρά την κούραση της μέρας, γιατί αυτό που αγαπάς δεν σε κουράζει, γιατί το πάθος μας είναι ατμομηχανή και θέλει να την ταΐζεις κάρβουνο για να δουλεύει.
Κεφάλαιο τέταρτο
Δραματική σχολή. Όχι μία. Δύο.
Στην πρώτη δεν ένιωσα πως υπήρχε ουσιαστικός χρόνος δουλειάς με κάθε μαθητή, παρόλο που κρατάω επαφές με συναδέλφους από εκεί.
Στη δεύτερη έμαθα πολλά. Όχι μόνο για την υποκριτική αλλά και για τη ζωή γενικότερα.
Όταν σου λένε πως είναι εκπαιδευτικό ίδρυμα, βασικά εννοούν ΙΔΡΥΜΑ. Όλοι με την ίδια ασθένεια. Παλιοί και νέοι τρόφιμοι, καθηγητές, διεύθυνση, όλοι. Αν αγαπήσεις την ασθένεια σου και να την δουλέψεις, μπορείς να κάνεις θαύματα. Αν μπεις στο κανάλι να καταλάβεις τους άλλους, το ‘χασες.
Κεφάλαιο πέμπτο και τελευταίο.
Το πολυεργαλείο.
Στον χώρο του θεάματος όσο πιο πολλά ξέρεις, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να εργαστείς.
Παίζεις; Ναι.
Χορεύεις; Φυσικά.
Τραγουδάς; Μάλιστα.
Μουσικά όργανα; Loading.
Ράβεις κοστούμια; Εννοείται.
Μαλλιά, μακιγιάζ; Κάνω.
Κατασκευή σκηνικών; Αχααα.
Κονσόλα φωτισμών; Ξέρω.
Κουβαλάς κιόλας; Εύκολα αλλά με προσοχή.
Μαθαίνεις λόγια εύκολα; Έχω κάνει αντικατάσταση συναδέλφου σε 24 ώρες.
Μπορείς να κλάψεις τώρα εδώ επιτόπου; Παιδιά μην κάνετε αυτή την ερώτηση. Είναι κλισέ.
Επίλογος
Αγαπάω το να είμαι ηθοποιός γιατί αγαπάω να ασχολούμαι με τα πάντα γύρω από την υποκριτική.
Αν είσαι ηθοποιός, ξέρεις πόση δουλειά χρειάζεται αυτός ο χώρος. Αν θες να γίνεις ηθοποιός, μάθε πως θα πρέπει να το πονάς ως επάγγελμα, να δουλέψεις πολύ και να κάνεις θυσίες. Αν έχουμε ήδη συνεργαστεί, σε ευχαριστώ πολύ. Σίγουρα κάτι έμαθα από σένα. Αν δεν έχουμε συνεργαστεί, ελπίζω να τα πούμε σε πρόβα σύντομα.
Αν έφτασες μέχρι το τέλος της συνέντευξης, ελπίζω να γέλασες λίγο.