Γράφει η Κωνσταντίνα Πάλλα (τραγουδοποιός).
Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο YouTube.
Η μουσική συμπαραστάτης μου στη ζωή!
Η μουσική με πήρε από το χέρι από την πρώτη μου ανάσα. Κοιτάζω πίσω, στις πρώτες μου αναμνήσεις και δεν βρίσκω ούτε μια στιγμή που να μη νιώθω ότι δεν είμαι μόνη μου, χωρίς εκείνη. Όλα αυτά τα χρόνια τη νιώθω να περπατάει δίπλα μου, να μεγαλώνουμε μαζί και να ζούμε η μια μέσα από την άλλη.
Στα παιδικά μου χρόνια, όλα έμοιαζαν σαν ένα μεγάλο παιχνίδι με στίχους και μουσική. Ό,τι ήθελα να πω ή να θυμηθώ το προσάρμοζα με μια ρίμα και μια μελωδία στο μυαλό μου και έτσι το εξέφραζα. Μεγαλωμένη στα Τρίκαλα, τα δικά μου παιδικά τραγούδια ήταν εκείνα του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Θεοδωράκη και όλων των μεγάλων δασκάλων. Με θυμάμαι να τρέχω στη γειτονιά, να παίζω και να τραγουδάω «Στης Λαρίσης το ποτάμι» χαμογελώντας! Σαν να με προετοίμαζε η μουσική για όσα θα έρθουν.
Όλη αυτή η παιδεία και το ρεπερτόριο που απέκτησα υποσυνείδητα στα παιδικά μου χρόνια, ήταν σωτήριο όταν βρέθηκα εν μια νυκτί σε ένα μαγαζί στην Έδεσσα να πρέπει να στηρίξω όλο το πρόγραμμα μόνη μου. Εκεί φυσικά ήρθαν και τα πρώτα ολοκληρωμένα τραγούδια, αφού εκεί άρχισε να ωριμάζει η ψυχή και να χτυπάει η καρδιά αλλιώς. Τα πρώτα μου «τσακίσματα» η μουσική δίπλα μου τα έκανε τραγούδι, αλλά και τις χαρές εκείνη τις φώτιζε διπλά. Σε όλα μαζί!
Περνάνε τα χρόνια και συναντώ νέους δασκάλους που έρχονται στη ζωή μου για να αλλάξουν πολλά μέσα μου. Έρχεται ο Σωκράτης Μάλαμας πρώτος απ’ όλους, να συνεχίσει τη σχολή του Παπάζογλου και να τη φέρει στο σήμερα και δε γίνεται να μη συγκινηθώ και να μη ταυτιστώ με αυτόν τον μεγάλο τραγουδοποιό που βγαίνει με την κιθάρα αγκαλιά στη σκηνή και νιώθω πως θέλω κι εγώ να κάνω το ίδιο. Λίγο αργότερα, θα έρθει στο δρόμο μου ο Αντώνης Βαρδής και εκεί θα αλλάξουν πολλά στον τρόπο γραφής μου. Ο Βαρδής έχει την ικανότητα με μια λέξη και με δύο νότες να σε κάνει χίλια κομμάτια, να σου πει τη μεγαλύτερη αλήθεια του, να γεμίσει την καρδιά σου με αγάπη. Έτσι λοιπόν, εκφράζω κι εγώ τα πιο μεγάλα συναισθήματα, απλά.
Και μεγαλώνω ακόμα με τη μουσική. Ταξιδεύουμε μαζί, ακούμε, διαβάζουμε, αγαπάμε, πονάμε, ονειρευόμαστε μαζί. Μεγάλο δώρο να έχεις τέτοιο συμπαραστάτη στη ζωή αλλά και μεγάλη ευθύνη ταυτόχρονα.
Εύχομαι μαζί της να φτιάξουμε πολύ όμορφα πράγματα και να τα χαρίσουμε στον κόσμο να μπορεί κι εκείνος να ονειρεύεται και να μη νιώθει μόνος.