Γράφει η Μαρίνα Λαμπροπούλου aka tothemetal jewelry (Μαμά, σχεδιάστρια κοσμημάτων).
Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο tothemetal.com.
“Από το εργαστήρι της Θεσσαλονίκης…στην καρτ ποστάλ από την Νέα Υόρκη!”
Η ενασχόλησή μου με το κόσμημα προέκυψε εντελώς αναπάντεχα σε μια περίοδο της ζωής μου που ασφυκτιούσα στην προηγούμενη εργασία μου. Ένα ταξίδι αναψυχής στη Θεσσαλονίκη έμελλε να αλλάξει τα πάντα για εμένα. Σε εκείνο το ταξίδι λοιπόν, σχεδόν 18 χρόνια πριν, κάνοντας στροφή 180 μοιρών, πήρα τη μεγάλη απόφαση να μάθω να σχεδιάζω και να κατασκευάζω κοσμήματα. Εγώ, που μέχρι τότε, δεν μπορούσα ούτε στο ελάχιστο να ζωγραφίσω!
Βούτηξα λοιπόν στα βαθιά, άφησα την αγαπημένη μου Αθήνα και τους ανθρώπους μου, μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη και έγινα και πάλι φοιτήτρια. Συνειδητοποιημένη και αποφασισμένη ότι αυτό ήταν που ήθελα κάνω πλέον στη ζωή μου και με την υποστήριξη του συντρόφου μου που χωρίς αυτόν δε θα τα κατάφερνα ποτέ, τελείωσα τη σχολή αργυροχρυσοχοΐας και νοίκιασα το πρώτο μου εργαστήριο. Θυμάμαι ακόμη τον ενθουσιασμό μα και συνάμα την αβεβαιότητα που ένιωθα.
Εκεί λοιπόν, σχεδόν τρομοκρατημένη από το άγνωστο, στο εργαστήριο με τη ροζ πόρτα και τον αέρα από τον Θερμαϊκό, ξεκίνησα να σχεδιάζω τα πρώτα μου κοσμήματα. Πήρα μέρος σε εκθέσεις, συνεργάστηκα με τη θρυλική γκαλερί ΖΜ της Θεσσαλονίκης και άρχισα να δίνω τα κοσμήματά μου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ήταν και είναι μοναδικό το συναίσθημα κάτι που φαντάστηκες και έφτιαξες με τα ίδια σου τα χέρια να ταξιδεύει στην άλλη άκρη του κόσμου, σε μέρη που το πιο πιθανό είναι να μην τα επισκεφτείς ποτέ και να κάνει έναν άλλο άνθρωπο χαρούμενο! Σε όλα αυτά τα χρόνια είναι τόσο πολλά τα μηνύματα που έχω λάβει από τους ανθρώπους που στήριξαν τη δουλειά μου και είναι πραγματικά συγκινητικό για εμένα.
Πάνω από τον πάγκο μου έχω πάντα μια καρτ ποστάλ που μου έστειλε μια κοπέλα από τη Νέα Υόρκη απλά και μόνο γιατί τα σκουλαρίκια που της έφτιαξα της άρεσαν τόσο πολύ. Μπορεί να μην έχω καταφέρει λοιπόν ακόμη να ταξιδέψω ως εκεί, όμως ένα “κομμάτι μου” είναι ήδη εκεί.
Θεωρώ πως καθοριστικό ρόλο στην έως τώρα πορεία μου έπαιξε και η ίδια η πόλη, η Θεσσαλονίκη. Η θάλασσα, ο επιβλητικός Όλυμπος στον ορίζοντα, τα κτήρια, η φύση, αποτελούσαν πηγές έμπνευσης από τα πρώτα χρόνια που μετακόμισα εδώ. Ήταν λες και τα έβλεπα όλα με διαφορετική ματιά. Από τον πρώτο χρόνο της φοίτησης μου στη σχολή αργυροχρυσοχοΐας άρχισα να μελετώ τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, την αρχιτεκτονική, τον βιομηχανικό σχεδιασμό αλλά και τη φύση και το περιβάλλον γύρω μου. Τα κοσμήματα που προκύπτουν από αυτή τη μελέτη, τα χαρακτηρίζουν οι λιτές γραμμές και σχεδιάζονται με σκοπό να αποτελέσουν αναπόσπαστο κομμάτι της γκαρνταρόμπας μιας γυναίκας ή ενός άνδρα. Διακριτικά αλλά μη αμελητέα.
Φτάνοντας στο σήμερα, μητέρα δύο παιδιών πλέον, κοιτώ πίσω και είναι μακρύς ο δρόμος που έχω διανύσει. Μολονότι ήταν πολλές οι αντιξοότητες, εδώ και δύο χρόνια διαθέτω πλέον τα κοσμήματά μου στο δικό μου εργαστήριο/showroom, όπου πέρα από τη χαρά της δημιουργίας, μπορώ και έχω και την άμεση επαφή και επικοινωνία με τον κόσμο. Από τους ανθρώπους που σταματούν στη βιτρίνα έως αυτούς που αποφασίζουν να κάνουν δικό τους ένα κόσμημα που έχω σχεδιάσει, είμαι πάντα τόσο ευγνώμων και τόσο συγκινημένη από τα καλά λόγια και την υποστήριξη τους. Είναι επίσης τόσο μοναδικό το συναίσθημα να βλέπω τον ενθουσιασμό στα μάτια τους μετά την υλοποίηση μιας εξειδικευμένης παραγγελίας. “Έτσι ακριβώς το είχα φανταστεί, γεια στα χέρια σου!” Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να ακούς αυτές τις λέξεις!