Γράφει η Μαρία Κηλαηδόνη (τραγουδοποιός).
Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο Facebook.
Η Τέχνη για μένα είναι…
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια οικογένεια αμιγώς καλλιτεχνική. Η τέχνη λοιπόν ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας είτε το καταλαβαίναμε αυτό είτε όχι. Μεγάλωσα μέσα στα καμαρίνια των θεάτρων που έπαιζε η μαμά μου, στα καμαρίνια των συναυλιακών χώρων του Λουκιανού, μέσα σε πούλμαν σε καλοκαιρινές περιοδείες, παρέα με τους μουσικούς του μπαμπά μου. Βίωσα λοιπόν τον κόσμο του θεάματος στο πετσί μου από τόσο μικρή που νομίζω ότι ήταν αναπόφευκτο να ασχοληθώ και εγώ με κάτι σχετικό τελικά.
Η τέχνη για εμένα ήταν, από τα πρώτα χρόνια που έφτιαξα το πρώτο μου συγκρότημα στο γυμνάσιο, μεγάλη πηγή χαράς. Θυμάμαι να περιμένω την ώρα της πρόβας όλη την εβδομάδα με ανυπομονησία. Το ίδιο νιώθω και τώρα ακόμα. Την ώρα που παίζω μουσική ή ζωγραφίζω ή γράφω κάτι, είναι σαν να ξεχνάω ό,τι στραβό με απασχολεί και να «βουτάω» σε έναν άλλο κόσμο, πολύ πιο ανέμελο. Το ίδιο μου συμβαίνει όταν διαβάζω ένα ωραίο βιβλίο, όταν βλέπω μια καλή ταινία ή όταν χαζεύω έναν σπουδαίο πίνακα. Η τέχνη είναι ψυχοθεραπεία. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς την τέχνη.
Στην ερώτηση που μου κάνουν πάντα σε σχέση με τους γονείς μου και πόσο εύκολο είναι τελικά να είσαι παιδί διάσημων γονιών και να ακολουθείς τον ίδιο δρόμο καλλιτεχνικά με αυτούς, απαντάω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο, λόγω της σύγκρισης, που γίνεται από τους έξω, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Τελικά όμως μπορώ να πω πως χαίρομαι που δεν άφησα αυτόν τον φόβο να με κυριέψει και τόλμησα να ακολουθήσω το όνειρό μου, τη μουσική, γιατί πιστεύω ότι μόνο ακολουθώντας κανείς αυτό που πραγματικά θέλει μπορεί να νιώσει ευτυχισμένος στη ζωή του.