Γράφει ο Σπύρος Γραμμένος (τραγουδοποιός, ηθοποιός, συγγραφέας).
Συνδεθείτε μαζί του στο Instagram και στο YouTube.
Διαχωρισμός
Ποιος μπορεί να μιλήσει για την τέχνη;
Και τι μπορεί να πει κανείς για την τέχνη;
Τι να πεις για κάτι που δεν έχει αρχή και τέλος;
Που δεν μπορείς να το οριοθετήσεις;
Τι να πεις για κάτι που υπήρχε και θα υπάρχει για πάντα;
Η τέχνη υπάρχει παντού.
Ζει αυτόνομα, γυρνάει γύρω μας και κάποιες φορές χρησιμοποιεί κάποιον για να πάρει την εκάστοτε μορφή.
Και είμαι σίγουρος πως αυτός που καλλιτεχνεί, την στιγμή που το κάνει, δεν γνωρίζει ακριβώς τί του συμβαίνει.
Όταν τελειώσει και αντικρίσει μπροστά του το αποτέλεσμα, τότε μόνο καταλαβαίνει το έργο.
Και εκεί είναι και το πιο δύσκολο σημείο.
Είναι η στιγμή που πρέπει ο καλλιτέχνης να απαρνηθεί το Εγώ του και να αφήσει το έργο να πάρει τον δρόμο του, αλλά δυστυχώς το Εγώ του καλλιτέχνη τις περισσότερες φορές δένεται με το έργο τόσο πολύ που ο ίδιος πιστεύει πως έχει περισσότερη αξία από το ίδιο το έργο.
Εδώ είναι που ο αποδέκτης ενός έργου, πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει το έργο από τον καλλιτέχνη και να μπορέσει να δεχτεί πως ένα υπέροχο έργο μπορεί να έχει δημιουργηθεί από το μεγαλύτερο καθίκι.
Είναι πολύ δύσκολο να το δεχτούμε αυτό, αλλά είναι και πολύ άδικο για ένα έργο να το περιφρονούμε εξαιτίας του δημιουργού του.
Είμαι ορθολογιστής.
Τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Δεν πιστεύω σε τίποτα πέρα από την λογική μου.
Το μόνο σημείο που κάπως ξεφεύγω από τον ορθολογισμό και αγγίζω τον εμπειρισμό, είναι η τέχνη.
Γράφω αυτές τις σκέψεις μου, μόνο και μόνο, για να τις βάλω σε μία σειρά στο μυαλό μου και να καταφέρω να ξεχωρίσω το έργο από τον καλλιτέχνη.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία.