Γράφει η Βασιλική Μιχαλοπούλου (τραγουδίστρια).
Συνδεθείτε μαζί της στο Instagram και στο YouTube.
«Όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις»
Αλκίνοος Ιωαννίδης («Ο κόσμος που αλλάζει»)
Ο κανόνας λέει πως όταν γνωρίζεις κάτι πάρα πολύ καλά, μπορείς να το περιγράψεις λακωνικά και με πολύ απλά λόγια.
Την Τέχνη λοιπόν, ανά του αιώνες, άπαντες προσπαθούν να την ορίσουν, να την περιγράψουν. Δεν νομίζω όμως ότι υπάρχει πουθενά η τέλεια περιγραφή. Άρα, είτε είναι κάτι που κανείς στην ανθρωπότητα δεν μπόρεσε ποτέ να γνωρίσει στον απόλυτο βαθμό, τόσο καλά δηλαδή ώστε να το περιγράψει, είτε είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον ανωτέρω κανόνα. Τι από τα δύο;
Για αρχή, η εγκυκλοπαίδεια λέει ότι ως Τέχνη «εννοείται η ψυχική δραστηριότητα ή δημιουργία που είναι σημαντική εξαιτίας της έλξης που προκαλεί στα ανθρώπινα συναισθήματα, διεγείροντας τον νου ή και το συναίσθημα.».
Είναι μόνο αυτό; Τελειώσαμε; Πάμε παραμέσα. Τι είναι το συναίσθημα και πώς η Τέχνη το προκαλεί, πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος νους; Μπορούμε απλά να περιγράψουμε ένα συναίσθημα; Άλλοι τόνοι μελάνι. Άρα δεν είναι τόσο απλό. Ή και είναι, σαν αυτό που λένε: «δεν μπορώ να στο εξηγήσω, όταν σου συμβεί, θα καταλάβεις». Έτσι απλά, θα καταλάβεις, μέσα σε μια στιγμή, αυτό που προσπαθούμε εκατοντάδες χρόνια να περιγράψουμε.
Αν λοιπόν η Τέχνη είναι ένα απόλυτο μέγεθος, πράγματι δεν μπορεί κανείς μας να την περιγράψει λεκτικά με απόλυτη ακρίβεια. Μπορεί να τη βιώσει για μια στιγμή, να την αισθανθεί, να την αντιληφθεί όταν τη δει να συμβαίνει, αλλά αν μιλάμε για κάτι το Απόλυτο, πώς μπορούν οι λέξεις, ανθρώπινο κατασκεύασμα κι αυτές, άρα εξ ορισμού ατελείς, να το περιγράψουν;
Και αυτή είναι η μαγεία τόσο της ίδιας της Τέχνης όσο και της ανθρώπινης φύσης μας. Δεν μπορούμε να πούμε τι είναι, αλλά μπορούμε έστω για μια στιγμή, κάποια στιγμή, να την αντιληφθούμε.
Και δεν τα λέω όλα αυτά με σιγουριά. Απλά εικάζω, ακριβώς επειδή είμαι κι εγώ…ατελής.