>> γράφει η Γιώτα Τσιμπρικίδου
Χειμώνας καιρός, τα φύλλα που πέφτουν
η θάλασσα λάδι και ένα καράβι
περνά από μπροστά…
Πού να ‘σαι, γιατί και όχι μ’ εμένα
με εμένα που θέλω μαζί μου να σ’ έχω
για μία ζωή!
Το έγραψε στην πρώτη γυμνασίου και όλοι το «είδαν» κάπως…
Ο Σπύρος Γραμμένος είναι ο τέλειος καλεσμένος για το κλείσιμο μιας (ακόμη) εξαιρετικής σεζόν Art Podcast, με το επεισόδιο #96 να έχει σκέψεις, χιούμορ, αυτοσαρκασμό, όνειρα και έναν καλλιτέχνη που έβαλα στην καρδιά μου – ίσως γιατί μοιράστηκε μαζί μου εικόνες με τρόπο ξεχωριστό…
Το βιογραφικό σημείωμα που δεν αγαπά, η επιτυχία που δεν τον αφορά, η ευτυχία που αποζητά, οι κάλτσες που μοιράζεται με την αγαπημένη του, το τραγούδι που έγραψε για εκείνη, οι στίχοι για την Μιρέλα Πάχου, ο γενναιόδωρος Πάνος Μουζουράκης, ο Φοίβος Δεληβοριάς και τα «Νούμερα», η κομμωτική στα Ιωάννινα, η ευγενική κλωτσιά που κάποτε του έδωσε η μαμά του, τα πλυμένα πιάτα, οι ραδιοφωνικές του εκπομπές και η συναυλία του Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη – «η τελευταία θα είναι, μετά θα κάνω solo καριέρα, θα φύγω από την μπάντα μου, θα διασπαστώ!» τον ακούω να μου λέει…
Ο Σπύρος Γραμμένος είναι καλλιτέχνης, όπως εγώ έχω τον ορισμό της λέξης στην κοσμοθεωρία μου. Με εντυπωσιάζει το μυαλό, το συναίσθημα, το ταλέντο, το ανεπιτήδευτο. Ο συνδυασμός τους.
Άκου την Τέχνη και θα καταλάβεις…