2005, σαν σήμερα…
Αφήνει την τελευταία του πνοή νικημένος από τον καρκίνο ο αγαπημένος ηθοποιός Αλέκος Αλεξανδράκης, με καταγωγή από την Μάνη και μεγαλωμένος σε ένα σπίτι με πλούσια λογοτεχνικά ερεθίσματα. Στα εφηβικά του χρόνια ήταν στραμμένος στον αθλητισμό – συμμετείχε στην εθνική ομάδα ξιφασκίας – αλλά μία παράσταση του Καρόλου Κουν με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη στάθηκε το έναυσμα να οδηγηθεί προς την υποκριτική.
Με πρωτιά στο Εθνικό Θέατρο και με τη στήριξη του Δημήτρη Χορν έκανε την παρθενική του εμφάνιση στο σανίδι το 1949 αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές! “Παρουσιάστε όπλα! Επιτέλους ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο” έγραψε τότε η «Καθημερινή».
Πρωταγωνιστής σε περισσότερες από 75 ταινίες, μερικές εκ των οποίων πολύ δημοφιλείς (όπως «Ο Βαφτιστικός», «Στέλλα», «Ραντεβού στην Κέρκυρα», «Δεσποινίς Διευθυντής», «Δάκρυα για την Ηλέκτρα», «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» και «Η Μαρία της Σιωπής») και με θεατρικές συμμετοχές σε κορυφαίες παραστάσεις (όπως «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ», «Ο Γλάρος» και «Ο Θείος Βάνιας») ο Αλέκος Αλεξανδράκης αγαπήθηκε και μέσα από τους τηλεοπτικούς του ρόλους στις σειρές «Ο Παράξενος Ταξιδιώτης», «Γιούγκερμαν», «Η Αίθουσα του Θρόνου» και «Να με προσέχεις».
Με την ταινία «Συνοικία το όνειρο» (1961) βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και σαράντα χρόνια αργότερα, το 2001, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για τη συνολική του προσφορά στην Τέχνη.
Το όνομα του Αλέκου Αλεξανδράκη ταυτίστηκε κινηματογραφικά με την διαχρονική ανδρική γοητεία. Ο έρωτας του με την Έλλη Λαμπέτη, οι τέσσερις γάμοι του και τα δύο του παιδιά, ο μεγάλος έρωτας του με τη Νόνικα Γαληνέα που δεν οδήγησε στην εκκλησία, αλλά διήρκεσε 21 χρόνια…. Μια ζωή γεμάτη συγκινήσεις για τον αγαπημένο Έλληνα ζεν πρεμιέ μιας άλλης εποχής.