1972 σαν σήμερα…
Έφυγε από τη ζωή η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η στιχουργός μεγάλων επιτυχιών που μελοποίησαν συνθέτες όπως ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μανώλης Χιώτης και ο Απόστολος Καλδάρας.
Στο περιοδικό Ταχυδρόμος το 1968 και σε ερώτηση για το πώς γράφει τα τραγούδια της απάντησε:
Συνήθως πρόκειται για στιγμιαία έμπνευση, οπότε είναι και το καλύτερο. Κάτι τέτοιο συνέβη με “Τα καβουράκια“, που έγινε μεγάλο σουξέ. Ήλθε μόνο του στο μυαλό μου, χωρίς να επηρεαστώ από τίποτε. Άλλοτε -πολύ σπανίως όμως- τυχαίνει να επηρεαστώ από κάποιο σημαντικό γεγονός, που έτυχε στη ζωή μου. Π.χ. όταν έχασα την κόρη μου, από τον πόνο, έγραψα το “Δυο πόρτες έχει η ζωή“. Όλες όμως οι επιτυχίες μου προέρχονται κυρίως από έμπνευση, χωρίς δηλαδή να πιέσω τον εαυτό μου.
Η πολυτάραχη ζωή της και η δυναμική προσωπικότητά της αποτυπώθηκαν μέσα από το βιβλίο που εξέδωσε η εγγονή της Ρέα Μανέλη το 2003 με τίτλο «Η γιαγιά μου η Ευτυχία» ενώ ακολούθησαν ο επιτυχημένος θεατρικός μονόλογος «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» του Πέτρου Ζούλια το 2007 με την Νένα Μεντή να ενσαρκώνει την στιχουργό και πρόσφατα, το 2019, βγήκε στον κινηματογράφο η εξαιρετική ταινία του Άγγελου Φραντζή «Ευτυχία» με τις Κάτια Γκουλιώνη και Καριοφυλλιά Καραμπέτη να την υποδύονται σε διαφορετικές περιόδους της ζωής της.
Ο Απόστολος Καλδάρας μιλώντας στον Λευτέρη Παπαδόπουλο το 1989 στην εκπομπή «Εν αρχή ην ο λόγος» τόνισε για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου: «Το λαϊκό τραγούδι της οφείλει πολλά. Για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μιλώ με μεγάλη συγκίνηση και αγάπη, σαν να μιλώ για την ίδια μου τη μητέρα. Γιατί, όντως, όλα αυτά τα χρόνια της συνεργασίας μας, η Ευτυχία ήταν μητέρα μου. Η πνευματική μου μητέρα. Και μπορεί να πω και κάτι περισσότερο απ’ αυτό: ήταν η πνευματική μου ερωμένη. Γιατί όντως την αγαπούσα πάρα πολύ, αγαπούσα και θαύμαζα το ταπεραμέντο της, την πνευματικότητά της, τον τρόπο που μιλούσε, τα σχήματα του λόγου που χρησιμοποιούσε όταν μιλούσε, την ποιητική διάθεση και το χιούμορ που τη διέκρινε, όλα τα χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής της. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου δίκαια κατέχει μία από τις πέντε πρώτες θέσεις στο πάνθεον των δημιουργών του λαϊκού μας τραγουδιού».